Καθόμουν στο μοναδικό εστιατόριο του νησιού Λιφούκα, στο σύμπλεγμα των Ha'apai το οποίο εάν προσπαθήσετε να το βρείτε στο google eart θα δυσκολευτείτε πολύ. Η ιδιοκτήτρια Πολωνέζα μέτοικος η οποία είχε περάσει δέκα χρόνια από τη ζωή της στο Λονδίνο, μετά βρέθηκε να ταξιδεύει με πλοίο στη Καραϊβική, διέσχισε τη διώρυγα του Παναμά και κατέληξε στα Τόνγκα.
Επίσης, συνάντησα και άλλους Βρετανούς οι οποίοι είχαν εγκαταλείψει τα πάντα και είχαν απομονωθεί στη Λιφούκα. θύμιζε λίγο την ταινία με το Ντι Κάπριο η όλη φάση.
ξαφνικά αλλάζει η μουσική και μπαίνει το δυνατά- δυνατά της Ελευθερίας Αρβανιτάκη στη διασκευή των Αντίκ με την Παπαρίζου να το τραγουδάει. δεν περίμενα ποτέ ότι στη μέση του Ειρηνικού θα άκουγα ελληνική μουσική και μάλιστα κάτι πιο σύγχρονο από συρτάκι, Ζορμπά κτλπ.΄
Το αμέσως επόμενο τραγούδι ήταν το Φιλάκια του Λεπα στην αυθεντική τούρκικη εκδοχή του από τον Ταρκάν.
Μάλλον όλος ο υπόλοιπος κόσμος, εκτός από εμάς, ξέρει ότι με τους Τούρκους παίζουμε στην ίδια κατηγορία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου