Επέλεξα να γράψω την τελευταία ανάρτηση κατά τη διάρκεια της πτήσης μου από το Λονδίνο στο Μπαρμπάντος. Οκτώμισι ώρες στο αεροπλάνο έχεις πολύ ελεύθερο χρόνο… επιπλέον είναι και συμβολικό. Ένα ταξίδι τελειώνει ένα άλλο αρχίζει. Θα μου πεις στα Τόνγκα πήγες τον Οκτώβριο του 2010, τώρα έχουμε αισίως Φεβρουάριο του 2012, που είναι η συνέχεια: και όμως. Αν εξαιρέσεις τις εικόνες που σου εντυπώνονται και τις εμπειρίες που συλλέγεις από ένα τέτοιο ταξίδι, υπάρχουν και άλλα διαδικαστικά ζητήματα που και να θέλεις δεν σε αφήνουν να το ξεχάσεις. Για παράδειγμα η εκπόνηση κεφαλαίου για μια έκδοση του Πανεπιστημίου των Ηνωμένων Εθνών μετά από 12 (!!!) drafts επιτέλους βρίσκεται στο δρόμο για το τυπογραφείο. Επίσης, τέλη Μαρτίου θα παρουσιάσω την εκεί έρευνα μου στο συνέδριο “Planet under Pressure” στο Λονδίνο.
Τα Τόνγκα δεν θα τα ξεχάσω ποτέ λοιπόν. Τους ανθρώπους, τα τοπία, τις στιγμές. Τον Λοπέτι και τον Σιονε που αν και αδέλφια, αν και εργαζόμενοι σε τοπικές ΜΚΟ δεν αντάλλασαν ούτε καλημέρα αλλά με βοήθησαν απίστευτα. Το νησάκι Λιφούκα με την Πολωνέζα ιδιοκτήτρια του μοναδικού εστιατορίου που έβαλε χωρίς να το ξέρει στο playlist Παπαρίζου. Την αγαπημένη μου δηλητηριώδη σαρανταποδαρούσα. Τις έρημες τροπικές παραλίες και την συνήθεια να πίνω κάθε ημέρα καρύδα. Τα γουρούνια που ήταν κατοικίδια. Και προφανώς το ταξίδι που κράτησε 36 ώρες (και 36 για να γυρίσω).
Τα Τόνγκα δεν θα τα ξεχάσω και για έναν άλλο λόγω όμως. Τα ζω καθημερινά στην Ελλάδα. Μπορεί να καυχιόμαστε ότι ανήκουμε στο club των ανεπτυγμένων κρατών (για πόσο ακόμη αλήθεια) αλλά μάλλον μοιάζουμε με μια «αναπτυσσόμενη χώρα». Το πολίτευμα των Τόνγκα είναι συνταγματική μοναρχία με επίκεντρο του πολιτεύματος τη βασιλική δυναστεία. Ο βασιλιάς ως ανώτατος άρχων διορίζει τους δικαστές και περίπου το μισό κοινοβούλιο. Εδώ έχουμε τρεις ισχυρές πολιτικές δυναστείες που εναλλάσσονται και ο εκάστοτε πρωθυπουργός μέσω του υπουργού δικαιοσύνης «κάνει βουτιά» στην επετηρίδα για να διορίσει τους εκλεκτούς του. Ο προϋπολογισμός των Τόνγκα κατευθύνεται σε ποσοστό 75% για την πληρωμή μισθών και συντάξεων (για το περιβάλλον λιγότερο από 1%). Η οικονομία τους εξαρτάται από την εξωτερική αναπτυξιακή βοήθεια (13% του ΑΕΠ) όπως εμείς από τα Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης. Λόγω κουλτούρας η πολιτική ζωή εξαρτάται από πελατειακά δίκτυα και η κοινωνία είναι έντονα κατακερματισμένη. Τους έψεγα σαν κακομαθημένος «Δυτικοευρωπαίος» για τις άσχημες εικόνες των σκουπιδιών που στόλιζαν κάθε γωνιά της χώρας τους μέχρι που αναλογίστηκα ότι είμαστε 30 χρόνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν έχουμε ακόμη λύσει το θέμα των απορριμμάτων μας. Εκνευριζόμουν όταν άκουγα ότι οι ιερείς τους είναι παντοδύναμοι και ελέγχουν σε σημαντικό βαθμό την καθημερινότητα τους, όπως επίσης και τους εξαναγκάζουν σε υπέρογκες δωρεές για τις οποίες και καταφεύγουν σε τραπεζικό δανεισμό (οποιαδήποτε ομοιότητα με την Ελλάδα είναι συμπτωματική). Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί καταπάτησαν εκτάσεις για να χτίσουν τα σπίτια τους και μάλιστα σε περιοχή που πλημμυρίζει συνεχώς, μέχρι που θυμήθηκα τα δικά μας μπαζωμένα ρέματα. Άλλα κοινά στοιχεία όπως τη μετανάστευση και την έντονη αστικοποίηση απλώς τα προσπερνώ. Άξια αναφοράς η δυναμική είσοδος των Κινέζων οι οποίοι έχτιζαν και το λιμάνι της πρωτεύουσας με αντάλλαγμα τον έλεγχό του για πολλά χρόνια (βλέπε COSCO και Πειραιά) και το όνειρο του Μέσου Τονγκανέζου να διοριστεί στο δημόσιο για να βολευτεί.
Α, και ξέχασα πέρυσι προσέφυγαν στο ΔΝΤ γιατί κανείς άλλος δεν τους δάνειζε…
Η συνέχεια στο www.stavrosbarbados.blogspot.com
ΥΓ: Ένα σύντομο σχόλιο για το προ-ολυμπιακό Λονδίνο. Δεν βγήκα καθόλου έξω αλλά κρίνοντας από το επίπεδο των υποδομών αναφορικά με τις μετακινήσεις είναι κάτι παραπάνω από έτοιμοι. Επιτέλους το terminal 5 στο Χιθροου λειτουργεί κανονικά. Εντύπωση μου προκάλεσε η πλήρης αυτοματοποίηση όλων των διαδικασιών. Για παράδειγμα η δυνατότητα μέσω app στο iphone για online check-in αλλά και για τσεκάρισμα των αποσκευών, όπως επίσης και την αυτοματοποιημένη διαδικασία στα αεροδρόμια τους όπου δεν παρεμβάλλεται καθόλου ανθρώπινη παρουσία. Μάλλον οι μεγαλύτερες γενιές θύματα του ψηφιακού χάσματος θα έχουν δυσκολίες αν αποφασίσουν να ταξιδέψουν.
Και για τους οπαδούς των βιβλίων του Οργουελ, ξεκίνησε στον έλεγχο διαβατηρίων πειραματικά ή είσοδος με σκανάρισμα της ίριδας…
