Ο δρόμος του Θεού

Η εκκλησία είναι το Α και το Ω στα Τόνγκα. Στη κυριολεξία. Σήμερα Κυριακή απαγορεύεται κάθε δραστηριότητα και είναι υποχρεωτική η παρουσία όλων στις εκκλησίες. Στα Τόνγκα κυρίαρχο δόγμα είναι οι Μεθοδιστές και ακολουθούν οι Καθολικοί, οι Μορμόνοι και μερικοί άλλοι πιο ακραίοι.

Η εκκλησία λοιπόν έχει επιβάλλει ένα πέπλο συντήρησης και μιζέριας για το λαό. Στο νησί που βρίσκομαι το Τονγκατάπου (σημαίνει ιερός νότος) απαγορεύεται στους ντόπιους να κάνουν μπάνιο. Δεν υπάρχουν οργανωμένες παραλίες και εαν κάποιος αποφασίσει να κολυμπήσει πρέπει να φοράει τα ρούχα του. Μοναδική επιλογή για τουρίστες και την υψηλή κοινωνία τα γειτονικά νησάκια.

Απαγορεύεται σε δημόσιο χώρο η οποιαδήποτε σωματική επαφή με το άλλο φύλλο. Απαγορεύονται οι χειραψίες, το φιλί στο μάγουλο κλτπ. Απαγορεύεται ο οικογενειακός προγραμματισμός και η χρήση αντισύλληψης. Τα παιδιά είναι θέλημα θεού και η μέση οικογένεια έχει από 6 παιδιά και πάνω. Αυτό φυσικά δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε μια χώρα που έχει περιορισμένο έδαφος. Η γη κληροδοτείται μόνο από πατέρα στο πρωτότοκο γιο και ολοι υπόλοιποι αναγκαστικά στρέφονται στο ψάρεμα ή τη μισθωτή εργασία για βιοπορισμό. Πουθενά δεν πωλούνται προφυλακτικά και μάλιστα οι ψαράδες όσα φτάνουν με την αναπτυξιακή βοήθεια τα χρησιμοποιούν για να πιάνουν ψάρια!!!

Τα όποια πενιχρά εισοδήματα των ντόπιων πηγαίνουν σε δωρεές στις εκκλησίες. Μάλιστα ο μεγαλύτερος αριθμός αιτήσεων για δάνεια είναι για ακριβώς αυτό το σκοπό. Οι οικογένειες μπαίνουν σε ένα πλειστηριασμό για τη μεγαλύτερη δωρεά με σκοπό τη κοινωνική αναγνώριση. Ο κερδισμένος; Φυσικά οι εκκλησία και οι οι λογαριασμοί των αρχιεπισκόπων στην Ελβετία και τη Νέα Ζηλανδία που αυγατίζονται.

Το σύνταγμα της χώρας χρεώνεται στον Αιδεσιμότατο Shirley Waldemar Baker ο οποίο έφτασε στα Τόνγκα σαν Ουεσλιανός ιεραπόστολος. Το 1880 ο Βασιλιάς Τούπου Α τον έχρισε πρωθυπουργό και το 1882 νομοθέτησε το Hereditary Lands Act το οποίο φυσικά έκτοτε δεν έχει αλλάξει αφού διασφαλίζει τα προνόμια του Βασιλιά και των ευγενών.

Στις ερχόμενες εκλογές του Νοεμβρίου οι περισσότεροι υποψήφιοι είναι αιδεσιμότατοι και ιεροκήρυκες. Έχουν τα λεφτά, το ποίμνιο και τη μόρφωση για να εκλεγούν. Μέχρι στιγμής τους έλειπε και τυπικά η λαϊκή νομιμοποίηση για να συμμετέχουν ενεργά στη διακυβέρνηση της χώρας. Τώρα πια θα κυβερνούν μαζί με το Βασιλιά τους φτωχούς αγρότες και ψαράδες.

Σαν να λέμε Μεσαίωνας με κοκοφοίνικες...