Τονγκανέζικος ερωτισμός

Σχήμα οξύμωρο... Θα περίμενε κανείς ότι ευρισκόμενος στη Πολυνησία θα έβλεπε τριγύρω του αραπίνες, λάγνες ερωτιάρες που λέει και το άσμα. Λάθος. Σας έχω ήδη μιλήσει για το ρόλο της εκκλησίας και την επιρροή της στη καθημερινότητα των ανθρώπων εδώ. Στο ξενοδοχείο που μένω υπάρχει μια φωτογραφία εποχής, ασπρόμαυρη κρεμασμένη στο τοίχο που απεικονίζει μια Τονγκανέζα γυμνόστηθη η οποία φοράει μόνο μια χορταρένια φούστα. Η γυναίκα έχει μια ιδιαίτερη φυσική εξωτική ομορφιά. Όπως περίπου τις περιγράφουν και τα διάφορα στερεότυπα που έχουν γενικότερα επικρατήσει.

Η κατάσταση σήμερα; Στο χριστιανικό Ιράν του Ειρηνικού μην περιμένετε πολλά πράγματα. Γυναίκες καλυμμένες από τη κορφή ως τα νύχια με μακριά ρούχα που δεν αφήνουν τίποτε εκτεθειμένο, οι περισσότερες από αυτές παχύσαρκες και κανένα ίχνος προσωπικής περιποίησης. Είχα ακούσει στο παρελθόν ιστορίες για τις κνιτισες της δεκαετίας του 70 που είχαν το μότο ταγάρι και αξύριστη μασχάλη. Δεν περίμενα όμως ποτέ να δω τόσες αξύριστες γυναικείες μασχάλες και ακόμη χειρότερα πυκνά μουστάκια σε νεαρές κοπέλες!!!

Οι μόνοι που περιποιούνται τον εαυτό τους είναι οι fakaladies..δηλαδή οι γυναικωτοί. Αν και η ομοφυλοφιλία απαγορεύεται δια νόμου υπάρχει η παράδοση στα Τόνγκα σε οικογένειες με καθόλου κορίτσια μερικά αγόρια να αναθρέφονται ως κορίτσια!!!Κατευθυνόμενη ομοφυλοφιλία δεν είχα ποτέ ξανακούσει...

Τι να πεις; Άλλη γη άλλα μέρη...

Έλενα Παπαρίζου

Καθόμουν στο μοναδικό εστιατόριο του νησιού Λιφούκα, στο σύμπλεγμα των Ha'apai το οποίο εάν προσπαθήσετε να το βρείτε στο google eart θα δυσκολευτείτε πολύ. Η ιδιοκτήτρια Πολωνέζα μέτοικος η οποία είχε περάσει δέκα χρόνια από τη ζωή της στο Λονδίνο, μετά βρέθηκε να ταξιδεύει με πλοίο στη Καραϊβική, διέσχισε τη διώρυγα του Παναμά και κατέληξε στα Τόνγκα.

Επίσης, συνάντησα και άλλους Βρετανούς οι οποίοι είχαν εγκαταλείψει τα πάντα και είχαν απομονωθεί στη Λιφούκα. θύμιζε λίγο την ταινία με το Ντι Κάπριο η όλη φάση.

ξαφνικά αλλάζει η μουσική και μπαίνει το δυνατά- δυνατά της Ελευθερίας Αρβανιτάκη στη διασκευή των Αντίκ με την Παπαρίζου να το τραγουδάει. δεν περίμενα ποτέ ότι στη μέση του Ειρηνικού θα άκουγα ελληνική μουσική και μάλιστα κάτι πιο σύγχρονο από συρτάκι, Ζορμπά κτλπ.΄

Το αμέσως επόμενο τραγούδι ήταν το Φιλάκια του Λεπα στην αυθεντική τούρκικη εκδοχή του από τον Ταρκάν.

Μάλλον όλος ο υπόλοιπος κόσμος, εκτός από εμάς, ξέρει ότι με τους Τούρκους παίζουμε στην ίδια κατηγορία...

Molokau

Σήμερα το πρωί είχα μια περιπέτεια με το φίλο της φωτογραφίας μας. Εκεί που καθόμουν αμέριμνος στον υπολογιστή ένιωσα ένα περίεργο γαργαλητό στο πόδι μου. Ήταν η σαρανταποδαρούσα της φωτο που είχε ήδη αρχίσει να ανεβαίνει στο πόδι μου και να συνεχίζει μέσα στη φόρμα.

Την τίναξα και άρχιζα να την ψεκάζω με το εντομοαπωθητικό. Δεν της έκανε και πολλά πράγματα και κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Φανταστείτε Φανταστείτε με περίπου 20 εκατοστά μήκος και δύο δάχτυλα πάχος. Το ανατριχιαστικό; Είναι δηλητηριώδες. Εαν αρχίσει αν σε τσιμπάει σου καταφέρνει πολλά τσιμπήματα σε λίγο χρόνο και έχεις άσχημα ξεμπερδέματα. Ευτυχώς δεν με τσίμπησε.

Ακόμη θυμάμαι από το βιβλίο της ιστορίας του Λυκείου το θάνατο του Βασιλιά Αλέξανδρου Α (λίγο μετά τον Εθνικό Διχασμό) στα βασιλικά κτήματα στο Τατόι "εκ δήγματος πιθηκοειδούς" όπως είχε γράψει ο τύπος της εποχής.

Θα ήταν κατάντια να πήγαινα εκ δήγματος σαρανταποδαρούσας...Τουλάχιστον έχει εντυπωσιακό όνομα στη τοπική διάλεκτο που θυμίζει πολεμιστή. Καταλαβαίνετε όλοι το γιατί!!!

Ο δρόμος του Θεού

Η εκκλησία είναι το Α και το Ω στα Τόνγκα. Στη κυριολεξία. Σήμερα Κυριακή απαγορεύεται κάθε δραστηριότητα και είναι υποχρεωτική η παρουσία όλων στις εκκλησίες. Στα Τόνγκα κυρίαρχο δόγμα είναι οι Μεθοδιστές και ακολουθούν οι Καθολικοί, οι Μορμόνοι και μερικοί άλλοι πιο ακραίοι.

Η εκκλησία λοιπόν έχει επιβάλλει ένα πέπλο συντήρησης και μιζέριας για το λαό. Στο νησί που βρίσκομαι το Τονγκατάπου (σημαίνει ιερός νότος) απαγορεύεται στους ντόπιους να κάνουν μπάνιο. Δεν υπάρχουν οργανωμένες παραλίες και εαν κάποιος αποφασίσει να κολυμπήσει πρέπει να φοράει τα ρούχα του. Μοναδική επιλογή για τουρίστες και την υψηλή κοινωνία τα γειτονικά νησάκια.

Απαγορεύεται σε δημόσιο χώρο η οποιαδήποτε σωματική επαφή με το άλλο φύλλο. Απαγορεύονται οι χειραψίες, το φιλί στο μάγουλο κλτπ. Απαγορεύεται ο οικογενειακός προγραμματισμός και η χρήση αντισύλληψης. Τα παιδιά είναι θέλημα θεού και η μέση οικογένεια έχει από 6 παιδιά και πάνω. Αυτό φυσικά δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε μια χώρα που έχει περιορισμένο έδαφος. Η γη κληροδοτείται μόνο από πατέρα στο πρωτότοκο γιο και ολοι υπόλοιποι αναγκαστικά στρέφονται στο ψάρεμα ή τη μισθωτή εργασία για βιοπορισμό. Πουθενά δεν πωλούνται προφυλακτικά και μάλιστα οι ψαράδες όσα φτάνουν με την αναπτυξιακή βοήθεια τα χρησιμοποιούν για να πιάνουν ψάρια!!!

Τα όποια πενιχρά εισοδήματα των ντόπιων πηγαίνουν σε δωρεές στις εκκλησίες. Μάλιστα ο μεγαλύτερος αριθμός αιτήσεων για δάνεια είναι για ακριβώς αυτό το σκοπό. Οι οικογένειες μπαίνουν σε ένα πλειστηριασμό για τη μεγαλύτερη δωρεά με σκοπό τη κοινωνική αναγνώριση. Ο κερδισμένος; Φυσικά οι εκκλησία και οι οι λογαριασμοί των αρχιεπισκόπων στην Ελβετία και τη Νέα Ζηλανδία που αυγατίζονται.

Το σύνταγμα της χώρας χρεώνεται στον Αιδεσιμότατο Shirley Waldemar Baker ο οποίο έφτασε στα Τόνγκα σαν Ουεσλιανός ιεραπόστολος. Το 1880 ο Βασιλιάς Τούπου Α τον έχρισε πρωθυπουργό και το 1882 νομοθέτησε το Hereditary Lands Act το οποίο φυσικά έκτοτε δεν έχει αλλάξει αφού διασφαλίζει τα προνόμια του Βασιλιά και των ευγενών.

Στις ερχόμενες εκλογές του Νοεμβρίου οι περισσότεροι υποψήφιοι είναι αιδεσιμότατοι και ιεροκήρυκες. Έχουν τα λεφτά, το ποίμνιο και τη μόρφωση για να εκλεγούν. Μέχρι στιγμής τους έλειπε και τυπικά η λαϊκή νομιμοποίηση για να συμμετέχουν ενεργά στη διακυβέρνηση της χώρας. Τώρα πια θα κυβερνούν μαζί με το Βασιλιά τους φτωχούς αγρότες και ψαράδες.

Σαν να λέμε Μεσαίωνας με κοκοφοίνικες...

Το μέγεθος μετράει

Οι περισσότεροι Τονγκανέζοι διεκδικούν τα πρωτεία παγκοσμίως στη παχυσαρκία. Τρώνε ακατάπαυστα και σε μεγάλες ποσότητες. Μάλιστα αγαπημένη τους ασχολία να παίρνουν φαγητό μαζί τους όταν φεύγουν από κάποιο εστιατόρια το οποίο μπορεί να μας φαίνεται φυσιολογικό. Τα ωραία όμως αρχίζουν όταν βλέπεις Τονγκανέζες κυρίες, προσκεκλημένες σε δείπνα με μπουφέ να ανοίγουν τις τσάντες τους και να βάζουν μέσα όλων των ειδών τα φαγητά μέχρι και γλυκά.

Ως εκ τούτου τα μεγέθη τους είναι πολλών ΧΧΧΧ. Και όπως είναι φυσιολογικό το μέγεθος σημαίνει για τους ντόπιους ευμάρεια, κύρος και δίνει πρεστίζ. Μια ενδιαφέρουσα ιστορία μου διηγήθηκε ο σύζυγος της σπιτονοικοκυράς μου. Δουλεύει ως επικεφαλής του παραρτήματος της Αυστραλονεοζηλανδέζικης τράπεζας στα Τόνγκα. Και φυσικά έχει δεχθεί πολλές απειλές για τη ζωή του από δυσαρεστημένους υποψήφιους πελάτες. Ένας από αυτούς μάλιστα αποπειράθηκε και να το κάνει πράξη. Τον συνάντησε έξω από την τράπεζα αλλά μόλις τον είδε ζήτησε συγνώμη και έκανε μεταβολή και έφυγε.

Ο λόγος; Ο Ρομπ ζυγίζει 160 κιλά. Δεν είναι ιδιαίτερα ψηλός και μάλλον αρκετά δυσκίνητος στις κινήσεις του. Ωστόσο το μέγεθός του προκάλεσε σοκ και δέος στο Τονγκανέζο της ιστορίας μας. Μην ξεχνάμε ότι και ο πρώην βασιλιάς τους ξεπερνούσε τα 180 κιλά....

Τα γουρούνια...

Τα γουρούνια στα Τόνγκα είναι όπως οι αγελάδες στην Ινδία. Δεν τα αγγίζει κανείς!!Κυκλοφορούν ελεύθερα, πολλαπλασιάζονται συνεχώς και προκαλούν σημαντικές καταστροφές στη χλωρίδα του νησιού. Μάλιστα οι ντόπιοι τους δίνουν ονόματα και το βράδυ τα φωνάζουν και αυτά υπακούν!!

Τα σφάζουν μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις (γάμους, κηδείες, θρησκευτικές εορτές) ή τα δίνουνε δώρο στους ευγενείς. Το ζήτημα είναι ότι τα γουρούνια τρώνε τα δενδρύλλια και τα μαγκρόβια που φυτεύονται κατά μήκος της ακτογραμμής για να προστατεύσουν τις ακτές από τη διάβρωση. υπάρχει νόμος που επιτρέπει να τα πυροβολούν όσα βρίσκονται εκτός ιδιωτικής έκτασης αλλά φυσικά κανένας δεν τον εφαρμόζει..

Δίψα...

Παραπονιέμαι που βρέχει συνέχεια. Ίσως να με γρουσουζέψατε από τις φωτογραφίες που ανέβασα. Ο ήλιος έχει χαθεί εδώ και δύο ημέρες και θα παραμείνει έτσι για μία εβδομάδα ακόμη τουλάχιστον.

Αφήνοντας στην άκρη τον εγωισμό μου, αυτή η βροχή είναι ευλογία για τους ντόπιους. δεν είχε βρέξει εδώ και μήνες παρά το γεγονός ότι μόλις βγήκαμε από το χειμώνα του Νότιου ημισφαιρίου. Για την ύδρευσή τους βασίζονται τόσο στα υπόγεια ύδατα όσο και στο νερό της βροχής. Ελπίζουν ότι τώρα θα συλλέξουν λίγο νερό τις δεξαμενές τους πριν αρχίσουν πάλι οι μεγάλες ζέστες.

Η εναλλακτική τους ποια είναι; Μα φυσικά οι καρύδες. Κάθε σπίτι έχει το δικό του σωρό από καρύδες οι οποίες είναι καλή πηγή ηλεκτρολυτών και σε ενυδατώνουν άμεσα.

Μέσα μου όμως θα ήθελα να φύγει ο λονδρέζικος καιρός και να απολαύσω λίγο τροπικό κλίμα...

Περί Παγκοσμιοποίησης

Βλέποντας τη βροχή να πέφτει ασταμάτητα έξω από το παράθυρο του cafe escape, ακούγοντας jazz (αλήθεια μεγάλη λατρεία στις ΗΠΑ) κάνω μερικές σκέψεις για τη Χίμαιρα της εποχής μας που λέγεται παγκοσμιοποίηση.

Όχι δεν θα σταθώ κριτικά απέναντί της. Αυτό το αφήνω στους επαγγελματίες της anti-globalization κίνησης οι οποίοι για να οργανώσουν τον αγώνα τους χρησιμοποιούν κατα κόρον το Internet, τις δορυφορικές επικοινωνίες, της ελευθερία διακίνησης προσώπων στην ΕΕ και άλλα κακά της παγκοσμιοποίησης.

Σκέφτομαι πως ζούσε η προηγούμενη γενιά. Αυτή των παππούδων μας. Από την οικογένεια του πατέρα μου γνώρισε τον κόσμο πολεμώντας από το 1912 μέχρι το 1923. Από τη μεριά της μητέρας μου επέλεγε συχνά για "διακοπές" τα ξερονήσια της εξορίας καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Ξέρετε εκείνα τα καλά ξερονήσια πριν από τη χούντα, του Εθνάρχη.

Μερικά χρόνια αργότερα, που σε όρους ιστορίας είναι δύο δευτερόλεπτα, βρίσκομαι στην άλλη άκρη του κόσμου, με χρηματοδότηση των Νορβηγών και συνεργάτη ένα Καναδό που δουλεύει στο Όσλο. Σκέφτομαι πόσα "αυτονόητα" δεν είχε η προηγούμενη γενιά σε σχέση με σήμερα. πώς να φανταζόντουσαν άραγε το μέλλον του τόπου τους;

Συντροφικούς χαιρετισμούς στον Αλέκο και τον Αλέξη.....

Τι τα χρειαζόμαστε τα κόμματα;

Ομολογώ μου πήρε λίγο καιρό να καταλάβω τη πολιτική ζωή στα Τόνγκα. Πρόκειται ίσως για τη τελευταία χώρα του κόσμου με καθεστώς απόλυτης μοναρχίας. Όλοι οι φυσικοί πόροι των νησιών ανήκουν στο Βασιλιά. Η γη ανήκει επίσης στο Στέμμα, τη Βασιλική Οικογένεια και τους 33 ευγενείς του Βασιλείου. Επειδή τα περισσότερα από τα 170 νησιά είναι ακατοίκητα ή προστατεύονται για περιβαλλοντικούς λόγους, αυτομάτως μειώνεται σημαντικά η διαθέσιμη γη. Οι ευγενείς με τη σειρά τους παραχωρούν τη γη στους απλούς πολίτες οι οποίοι όμως πρέπει να τους πληρώνουν σημαντικούς φόρους.

Σήμερα το ποσοστό των άκληρων πολιτών στα Τόνγκα ξεπερνάει το 80%. Το αίτημα για δημοκρατικές αλλαγές έπεφτε στο κενό κατά τη διάρκεια της Βασιλείας του Τούπου Δ' . Ίσως από τους πιο διεφθαρμένους βασιλείς. Κατα καιρούς είχε προτείνει να φιλοξενήσει η Τόνγκα πυρηνικά απόβλητα, πρωτοστάτησε στη πώληση Τονγκανέζικων διαβατηρίων με αποτέλεσμα να γεμίσε το νησί Κινέζους μετά επανένταξη του Χονγκ- Κονγκ, πρότεινε να μετατρέψει τα Τόνγκα σε απέραντο καζίνο και άλλα πολλά γραφικά.

Όταν πέθανε το το Σεπτέμβριο του 2006 μια επιτροπή συστάθηκε για να προχωρήσει τις δημοκρατικές αλλαγές. Τελικά δεν έκανε τίποτε και φτάσαμε στις ταραχές του νοεμβρίου του του ίδιου έτους, όταν και καταστράφηκε το 80% της πρωτεύουσας, 8 άνρθωποι σκοτώθηκαν και οι ζημιές ξεπέρασαν τα δέκα εκατομμύρια ευρώ, Ο νέος βασιλιάς υποσχέθηλκε μεταρρυθμίσεις, πράγματι εκλογές διεξήχθησαν το 2008 όπου τα περισσότερα μέλη ήταν ευγενείς.

Ο στρατιωτικό νόμος που επεβλήθη το 2006 έληξε μόλις τον Ιούνιο του 2010. Ίσως αυτό εξηγεί τα ελάχιστα μπαρ που υπάρχουν στη πρωτεύουσα και τη νεκρική σιγή που πέφτει μετά τη δύση του ηλίου. Τον επόμενο μήνα θα έχουμε τις πρώτες ελεύθερες εκλογές στην ιστορία αυτού του κράτους. Ο διάλογος έχει ανάψει για τα καλά και διαβάζω σε μια τοπική εφημερίδα ένα άρθρο για τη μη αναγκαιότητα των πολιτικών κομμάτων. Οι ευγενείς φοβούνται ότι δημιουργώντας ισχυρούς πολιτικά θεσμούς αργά ή γρήγορα θα χάσουν τα δικαιώματά τους.

Το κυριότερο επιχείρημα είναι ότι σε μια νεότευκτη δημοκρατία τα κόμματα είναι προσωποπαγή και καταδικασμένα στο να ακολουθούν τη πολιτική πορεία του ηγέτη τους. Αστείο μάλλον επιχείρημα που δείχνει το εμβρυακό επίπεδο της πολιτικής ζωής.

Είναι θέμα χρόνου να επικρατήσουν οι δημοκρατικοί θεσμοί. Το ζήτημα δεν αφορά τις παραδόσεις και τα έθιμα της χώρας αφορά την επιβίωση των κατοίκων. ο αποκλεισμός τους από τη δικαίωμα στην ιδιοκτησία είναι σημαντικό κίνητρο για να ζητούν συνεχώς περισσότερη και καλύτερη δημοκρατία.

Για τους φανατικούς του Lost μόνο!!!

Θυμήθηκα την ατάκα του χοντρού από το Lost όταν έβρεχε ξαφνικά: "Come on dude..not again!!"

εκεί που κάνει ζέστη και έχει ήλιο, βρέχει ξαφνικά με το τουλούμι για 5 λεπτά και μετά κάνει ακόμη περισσότερη ζέστη. Αυτό συμβαίνει 2-3 φορές το 24ωρο και όσο θα καλοκαιριάζει θα γίνεται ακόμη πιο συχνό.

Τι ώρα είναι;

Πολλοί από εσάς με ρωτάτε και διακιολογημένα θα πώ εγώ, πόση ώρα διαφορά έχουμε. Λοιπόν είμαι μπροστά από την Ελλάδα έντεκα ώρες. Το ενδιαφέρον είναι ότι από εδώ ξεκινάει η ημέρα. Δηλαδή αυτό είναι το μέρος που αλλάζει πρώτα η χρονιά. Όπως βέπετε και στη φωτο από εδώ περνάει η international date line .

Το περίεργο είναι ότι εξαιρέθηκε η Σαμόα. δηλαδή ενώ Τόνγκα και Σαμόα έχουν την ίδια ώρα η Σαμόα βρίσκεται 24 ώρες πίσω.

Της φυλακής τα σίδερα...δεν υπάρχουν

Το όνειρο κάθε φυλακισμένου..Φυλακή χωρίς σίδερα και φράχτες!!!και όμως υπάρχει στη πραγματικότητα στα Τόνγκα. Μου κίνησε τη περιέργεια κάτι που είδα όταν ήμουν στο ταξί από το αεροδρόμιο για το ξενοδοχείο. Είδα ένα ανοιχτό φορτηγάκι το οποίο μπροστά είχε την επιγραφή prisons να μεταφέρει περίπου δέκα, ίσως και παραπάνω φυλακισμένους.

Κανένα μέτρο ασφάλειας, ούτε αστυνομική συνοδεία. Έριξα το φταίξιμο στο άτιμο το jet lag και μετά το ξέχασα. διαβάζοντας περισσότερα για τη κουλτούρα του νησιού, είδα ότι είναι πραγματικότητα. Η εγκληματικότητα κινείται σε χαμηλά επίπεδα, οι ανθρωποκτονίες άγνωστη λέξη και άρα το σωφρονιστικό σύστημα έχει το χαρακτήρα σχολαρχείου.

βέβαια τα πράγματα έχουν αρχίσει και ζορίζουν. Τώρα έχουν αρχίσει να σκέφτονται να χτίσουν κανονικές φυλακές. Κάτι οι ταραχές του 2006, κάτι ο επαναπατρισμός νεαρών Τονγκανέζων από τις ΗΠΑ, μεγαλωμένων με άλλες αξίες και ερεθίσματα και ροπή στο έγκλημα μάλλον θα "εκμοντερνίσουν" και εδώ αυτή τη χώρα...

Κυριακή και στην εκκλησία

Είχα διαβάσει στο τουριστικό οδηγό ότι κάθε Κυριακή είναι υποχρεωτική αργία και φαντάστηκα κάτι αντίστοιχο με την Ελλάδα. Καμία σχέση. Στα Τόνγκα τη Κυριακή σταματάνε να λειτουργούν τα πάντα. Όλοι υποχρεωτικά πηγαίνουν στις εκκλησίες το πρωί και παρακολουθούν τη λειτουργία.

Σαν καλός χριστιανός πήγα και εγώ σήμερα. και μάλιστα και στους καθολικούς και τους προτεστάντες. Η λειτουργία θυμίζει έντονα αμερικάνικο νότο και τις αντίστοιχες λειτουργίες των μαύρων. Γκόσπελ μουσική, όλοι συμμετέχουν και τραγουδάνε, οι ηλικιωμένες κυρίες φοράνε αυτά τα τεράστια καπέλα με τις κορδέλες και παιδάκια τρέχουνε συνέχεια φορώντας τα καλά τους.

Εκτός από το φολκλορικό του θέματος κάνω και άλλες σκέψεις. Αφορμή ένας διάλογος που είχα με το ξενοδόχο (Νεοζηλανδός). Μου λέει "οι ντόπιοι είναι τόσο καλοί με τους ξένους που ακόμη και εαν τους λες η πρωτεύουσα του νησιού είναι από την άλλη μεριά αυτοί θα συμφωνήσουν μαζί σου". Τους φαντάζομαι λοιπόν εκεί στα 1700-1800 να παρακολουθούν με απορία τα πύρινα κηρύγματά των προτεσταντών ιεραποστόλων για το παράδεισο και τη κόλαση, για τον άνθρωπο που είναι αμαρτωλός και για το λευκό που είναι λίγο πιο ίσος από αυτόν.

Έπρεπε δηλαδή να απορρίψουν δοξασίες χιλιάδων ετών όπου να σημειωθεί δεν υπήρχε η έννοια του κακού. Έκτοτε η θρησκευτική αποικιοκρατία αλλά και ο δυτικός "εκμοντερνισμός" τους έχει οδηγήσει σε σχιζοφρενείς καταστάσεις. στη καθημερινή τους ζωή ακολουθούν δύο μοτίβα: το anga fakatonga και το anga fakapalangi. Το πρώτο αφορά στο παραδοσιακό τρόπο ζωής και το δεύτερο στο δυτικό.

Περισσότερα για τη τοπική κουλτούρα σε νέα ανάρτηση...

Κινεζικός ιμπεριαλισμός

Ο Λένιν έλεγε ότι το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού είναι ο ιμπεριαλισμός.. Λοιπόν οι φίλοι μας οι Κινέζοι το εφαρμόζουν κατα γράμμα και ας μην είναι τύποις καπιταλιστές...

Στα Τόνγκα έχουνε ρίξει πολύ χρήμα και στην ουσία έχουν αναλάβει την ανοικοδόμηση του κράτους. Στο κέντρο της πρωτεύουσας τα μοναδικά πολυώροφα κτίρια κατασκευάστηκαν με λεφτά Κινέζων και τεχνογνωσία Νεοζηλανδών. Επίσης, εντύπωση μου προκάλεσε ότι στο νέο λιμάνι που κατασκευάζεται δουλεύουν μόνο Κινέζοι και όχι ντόπιοι.

Η πρεσβεία τους μου θυμίζει αρκετά αυτή των ΗΠΑ στη Βασ. Σοφίας. Μεγάλο κτίριο από μπετόν, ψηλοί τοίχοι και αυστηρά μέτρα ασφαλείας. Σημειωτέον δεν έχω ακόμη συναντήσει άλλη πρεσβεία στο νησί.

Οποιεσδήποτε ομοιότητες με την ελληνική περίπτωση και την προσέλκυση επενδύσεων από την Κίνα ας θεωρηθούν καθαρή σύμπτωση. Λέμε τώρα...

ύδρευση / drinking water

Κεντρικό σύστημα ύδρευσης δεν υπάρχει στο νησί. Καλύπτουν τις ανάγκες τους με το βρόχινο νερό κάθε σπίτι ξεχωριστά. Όπως βλέπετε και στη φωτό το νερό από τη στέγη πέφτει στο λούκι το οποίο με τη σειρά του το ρίχνει σε μια δεξαμενή.

Αυτό που ισχυρίζονται είναι ότι η βροχή δεν είναι όξινη λόγω του Ειρηνικού άρα και το νερό είναι υγιεινό...

Σαν Ναυαγοί σαν Ροβινσώνες νο. 2

http://www.youtube.com/watch?v=HXrhhT5ar3g

για όσους το θέλουν και σε βίντεο.....

Σαν Ναυαγοί σαν Ροβινσώνες

η φωτο τα λέει όλα από μόνη της..τελικά δεν υπάρχουν μόνο στις αμερικάνικες ταινίες!!!